Mineral (nutrizioa)

Mineralak, elikaduraren testuinguruan, organismoek bizi-funtzioak betetzeko ezinbesteko elikagai gisa eskatzen dituzten elementu kimiko ez-organikoak dira. Energiarik ematen ez duten arren, funtsezkoak dira metabolismoa eta zenbait erreakzio kimiko erregulatzeko. Mineralak mikronutriente gisa sailkatzen dira, kantitate txikitan behar baitira osasun ona izateko. Funtsezko mineralen adibide batzuk kaltzioa, burdina, magnesioa, fosforoa, potasioa eta sodioa dira.

Oro har, giza gorputzaren lau egitura-elementu nagusiak (oxigenoa, hidrogenoa, karbonoa eta nitrogenoa) ez dira elikagai mineral nagusien zerrendetan sartzen, ez baitira mineralak. Lau elementu horiek giza gorputzaren pisuaren % 96 osatzen dute gutxi gorabehera, eta gainerakoak mineral nagusiek (makromineralak) eta mineral txikiak (aztarna-elementuak ere deitzen zaie) dira.

Mineralen beharrizanak gizakietan oso txikiak dira, eta honen arabera bi talde daude:

• Makromineralak (Ca, Mg, Na, K, P, Cl, S): gorputz pisuaren % 0,005 baino gehiago osatzen dute; eta egunean kontsumitu behar den kantitatea 100 mg baino gehiago izan behar da.
• Mikromineralak (Fe, Zn, F, I, Cr, Se, Mn...): gorputz pisuaren % 0,005 baino gutxiago da eta gorputzak 20 mg/eguneko baino ez du behar modu egoki batean lan egiteko.

Gure eguneroko dietan, mantenugai hauek lekaleetan (burdina eta magnesioa), esnekietan (kaltzioa), osoko zerealetan (zinka), haragian (fosforoa, burdina, potasioa) eta arrainean (fluorra, iodoa) aurki  ditzakegu.^[1]

1. ↑ (Gaztelaniaz) Soteras, Ana. (2017-06-26). «Guía rápida sobre los minerales» EFE Salud (Noiz kontsultatua: 2023-11-07).